આવરણ

ડૂબતી સાંજે સમયનું આવરણ આવી મળે.
ક્યાંકથી ખોવાયલું એકાદ જણ આવી મળે.
રિક્તતા અહેસાસ થઈ જ્યાં સાથ સદીઓથી ધરે,
એ શહેરમાં શક્યતાઓનું ઝરણ આવી મળે.
શબ્દનું સંધાન કરવાની કરું શરૂઆત ત્યાં,
સાવ ઓચીંતુ કલમ પર અવતરણ આવી મળે.
ભૂલવાનું સ્હેલ હોતે, તો તને ભૂલી જતે,
હર કદમ વીતેલ પળનું સંસ્મરણ આવી મળે.
જિંદગી લાંબી સડક, ને પ્હોંચવાનું મંઝિલે,
પંથને અજવાળતું કોઈ ચરણ આવી મળે.
લડખડે જ્યારે કદમ, એંધાણ એના વ્યાજબી,
ચાતરી, પહેલાં જ પગલામાં મરણ આવી મળે !
રણમહીં તરસ્યાં થવાનું સુખ હવે ‘ચાતક’ નથી,
રોજ મૃગજળને લઈ કોઈ હરણ આવી મળે.
- દક્ષેશ કોન્ટ્રાકટર ‘ચાતક’